Ջեյմս Դաֆֆին ապրում էր Դուբլինի Չափելիդոդ արվարձանում, ցանկանալով որքան կարող է հեռու լինել այն քաղաքից:

Կոկային նա օգտագործել է 12 տարի շարունակ (ասում են՝ նրա քաղցկեղի պատճառներից մեկն էլ դա է եղել)։

Էդգար Պոն մի անգամ ասել է, որ բնության մեջ երկար ստեղծագործություն ընդհանրապես գոյություն չունի:

Ֆրոյդը մեղադրում էր Յունգին սեռական գործոնի դերի նվազեցման և թերագնահատման համար:

Եվ ես չկարողացա ծիծաղել Դևի հետ, և նա անիծեց ինձ, քանզի չկարողացա:

Պառավը չէր ուզում ամեն բան պարզի, թե ինչ է պատահել աղջկա հետ, ու խոսքը փոխեց։

Լեհական թագավորի արքունիքից ոչ շատ հեռու, ամայի լեռնային տեղանքում մոլորվել են ազնիվ տիկին Ռոսաուրան:

Ոչ ոք երկու փոքրիկ աղջիկների չէր տա մանկապիղծին։

Վերոնայի գողերից մեկն իր համար ճշմարտություն էր մշակել. ուրիշների հաշվին ապրելն ամենագեղեցիկն ու ամենահարմարն է աշխարհում:

Առհասարակ, այո, գրքերն ավելի երկարակյաց են, քան մենք։

Երեխաների երևակայությունն է գրգռում մեռած օդաչուի տարուբերվող պարաշյուտը:

-Ահա թե ինչ... Տարօրինակ է: Եվ դու դրանից հետո էլ ոչ մի անգամ չե՞ս հիվանդացել:

Բացի այդ, եթե նույնիսկ տասնյակ մարդիկ են մահանում, նրանց թվում է, թե աշխարհի վերջն է եկել:

Բայց նա երբեք այն երեք օրվա տեղը չհանեց, երբ աշխարհը դեռ նոփ-նոր էր ու մանուկ, և մնաց  «Ուղտի պես համառ»:

- Նա ասաց, որ կպարի ինձ հետ, եթե բերեմ կարմիր վարդեր,-բացականչեց երիտասարդ ուսանողը,- բայց իմ պարտեզում ոչ մի վարդ էլ չկա:

Տարօրինակ ու սարսափելի է, երբ պատմությունը ընդօրինակում է պատմությանը․․․

Մի ուրիշ անգամ Փայտփորիկը հարցրեց․ «Ի՞նչ կարող եք ասել մոլորության մասին»։